Niemand wilde deze patstelling maar doorgaan op de oude weg met de huidige methode Engels was een doorn in het oog van veel docenten.
Uren was er overlegd tijdens vakgroepvergaderingen over de aanschaf van een nieuwe methode zonder dat het iets opleverde. De vergaderingen werden alleen maar saai en slaapverwekkend.
Er moest een doorstart komen en de vakgroep durfde te kiezen voor een andere aanpak: het socratische gesprek (SG).
Het mooie bij het SG is het samenkomen van een vraag en een concrete ervaring. In dit geval was de vraag: past de huidige methode bij de visie van de school?
Een docent gaf een concreet voorbeeld en zij vond dat de methode achterhaald was. Haar mening werd met argumenten onderbouwd. Andere leden van de vakgroep luisterden, vroegen door bij onduidelijkheden, twijfelden maar beoordeelden hun collega niet. De eigen mening, stelling of oordeel werd uitgesteld. In een later stadium kwamen hún standpunten aan de orde.
Voor alle collega’s was het een verademing om dit belangrijke onderwerp op deze manier te bespreken.
Uiteindelijk werd een methode gekozen. Een keuze waar niet iedereen het voor 100% mee eens was maar waar alle docenten Engels gezien en begrepen waren.
De socratisch gesprekleider begeleidt het groepsgesprek. Een gesprek waar veel discipline en vaardigheden wenselijk zijn.
Bij het socratische gesprek staat een vraag centraal.
Een vraag kan zijn “Staan wij als school met beide voeten in deze woonwijk?”. Deze vraag wordt altijd gekoppeld aan een recent meegemaakt voorval. Een deelnemer uit de groep zegt “Ik zat laatst in de kroeg aan de overkant van de school en niemand kende de school”. Over de vraag en het concrete voorbeeld heeft deze deelnemer een mening én bijbehorende argumenten.
De andere deelnemers aan het gesprek stellen vragen, helpen bij het verhelderen en zijn nieuwsgierig naar wat hun gesprekspartner (die van de kroeg) bedoelt met zijn uitspraken.
Luisteren, vragen, weten, twijfelen, geduld en de ander niet beoordelen zijn onmisbaar in het socratische gesprek. Je eigen mening, stelling of oordeel wordt uitgesteld. In deze gespreksvorm komt nieuwsgierigheid vóór veroordeling en ontstaat een basis om het abstracte concreet te maken en het levert inzicht en ontwikkeling op.
Aan het eind van het gesprek wordt geconstateerd dat de school onvoldoende bekend is, hoe dat ontstaan is en wat gedaan kan worden om deze onbekendheid op te heffen.
