Negen van de tien keer is de focus in onderwijs ontwikkelingen gericht op leerlingen. Aandacht gaat uit naar goed kunnen samenwerken, taal en rekenen op niveau brengen, kritisch kunnen denken en probleemoplossend vermogen eigen maken. Fantastisch dat dit gebeurt. Wat mij echter enorm verbaast is de beperkte aandacht voor de uitvoerbaarheid van dit alles door de schoolteams.
In de dagelijkse praktijk lopen docenten en leidinggevenden vast in de haalbaarheid van alle gemaakte plannen. Doet de docent biologie wat hij moet en wil doen? Past de methode Engels bij de missie en visie van de school? Heeft de MAVO-afdeling de afwezigheid van de afdelingsleider opgevangen?
Docenten en onderwijsassistenten hebben met hart en ziel gekozen voor het onderwijs. Dit is de altijd aanwezig basis om leerlingen vooruit te helpen. Als docenten en leidinggevenden in hun kracht staan, of kunnen staan is goed onderwijs het resultaat. Zij stropen de mouwen op en gaan aan de slag.
Pappen en nathouden hoort niet bij mijn aanpak maar wel mouwen opstropen en ‘gaan’. De aanpak waar ik hierbij voor kies is kijken, luisteren, denken, doen en op tijd weer vertrekken. Als ik aan de gang ga heb ik vertrouwen in de mensen waarmee ik werk.
Oh ja, de tegeltjeswijsheid ‘Keulen en Aken zijn niet op één dag gebouwd’ verlies ik nooit uit het oog.
Het is zaterdagochtend 29 oktober 2005. Ik word brakend wakker, heb geen controle over mijn lichaam, transpireer, heb barstende koppijn en kom niet uit mijn woorden. Een half uur later lig ik in de ambulance op weg naar het ziekenhuis. De scan wijst uit wat al vermoed wordt: ik ben op mijn vijftigste verrast door een herseninfarct.
Het kleine beetje hersenactiviteit roept: “Ik zal winnen en terugkomen”
Vier jaar later ben ik er weer. Natuurlijk heb ik mazzel gehad dat de bloedprop naar de ‘goede’ plek schoot. Veel heb ik te danken aan mijn vechtlust, de onvoorwaardelijke liefde van Sietske en Bregje, mijn vrienden en de professionele ondersteuning bij de revalidatie. Zij hielpen mij weer letterlijk en figuurlijk te bewegen. Ik vond mijn kracht, herkende mijn kwetsbaarheid en wist mijn weg te vinden en weer onafhankelijk te worden.
Weer vier jaar later ben ik op zoek naar een nieuwe werkomgeving. Menigeen verklaart mij voor gek. Ik ben immers ‘al’ 57 jaar en niemand zit op mij te wachten. Maar ja, achterover leunen is niet mijn sterke kant. Ik zet door en enkele maanden later heb ik een nieuwe baan als leidinggevende op de HAVO-afdeling van een scholengemeenschap. Een functie waar ik mijn schat aan kennis, ervaringen en vaardigheden goed kon inzetten. Vervolgens ga ik 7 jaar iedere dag met plezier naar mijn werk. Het is prachtig om leiding te geven, collega’s te laten doen waar ze goed in zijn, relatie met leerlingen aan te gaan en resultaten te behalen.
Na deze 7 jaar was ik heel even in rust. Bewegen zit echter in mijn bloed. Ik heb mijn kennis en ervaring geïntegreerd in mijn visie op coaching en leidinggeven. Ben intensief getraind als Socratisch gespreksleider en heb diverse workshops gevolgd om mijn coachtechniek verder te ontwikkelen. Nu ben ik weer actief en dat bevalt prima.
Ik weet nu dat bewegen in het hoofd én met het lichaam er
echt toe doen. Dat een netwerk van levensbelang is. Dat ik zelf mijn
gebruiksaanwijzing het beste ken. Dat ik altijd keuzes kan maken en een nieuwe
richting op kan gaan en dat een ‘zetje’ enorm kan helpen.
Registreer je om twee keer per week mijn blog te ontvangen
Neem gerust contact met mij op.
Bijvoorbeeld als je iets wil vragen of wanneer je een zakelijke overeenkomst wil aangaan.
Je kunt mij bellen op het telefoonnummer 06 22 99 95 44 of mail naar hansvanederen@borgenbeweeg.nl.
Wil je door mij gebeld worden, vul dan onderstaand formulier in.
